I have a dream! Zo starten meestal mijn presentaties. Ik deel graag mijn ondernemerservaringen en sta regelmatig voor een grote of kleine groep toehoorders die meer willen weten over ondernemen. Verbazing alom als ik meld dat mijn droom sinds 1994 bestaat uit het willen helpen van alle MKB-ers in Nederland die financiële problemen hebben. Reacties variërend van: – Goh, ik had echt verwacht dat u iets in de kleding deed-, tot – Had u met een incassobureau niet meer kunnen verdienen?- Tsja, veel geld verdienen door mijn onderneming is nooit mijn primaire doel geweest, mijn medemens helpen door mijn kennis en ervaring te delen daarentegen wel.

Dapper en enthousiast gestart als eenmanszaak (Zzp-er bestond toen nog niet) in een tijd dat schuldsanering heel onbekend en ongewoon was. Het was toch immers pure concurrentievervalsing voor branchegenoten als je schulden voor een percentage kon afkopen? Zelfs de Belastingdienst stelde zich destijds vaak op dit stellige standpunt en weigerde medewerking aan een nieuwe toekomst voor menig ondernemer. Mazzel als je een BV had en een advocaat en accountant kon betalen voor een doorstart na faillissement. Vette pech als je als natuurlijk persoon (dus met eenmanszaak of vennoot in een V.o.f.) ondernemer was en 20 jaar aansprakelijkheid aan je broek kreeg.

De tijden leken te veranderen. Minnelijke schuldsanering werd (door heel veel uit te leggen) steeds vaker geaccepteerd en er kwam zelfs een wettelijke schuldsaneringsregeling voor natuurlijk personen (de Wsnp). Maar zo groen als het gras bedoeld was, zo dor blijkt het nu weer te zijn. Ondernemers natuurlijke personen vallen in de uitvoering buiten de doelgroep en moeten eerst hun onderneming beëindigen alvorens ze enig zicht hebben op een schone lei. Die vliegen dus rechtstreeks de bijstand in met gemiddeld een schuld van 130k (!) en de schade neemt voor alle betrokkenen (schuldeisers, gezin en samenleving) onnodig toe. Want hey, een particulier met schulden die helpen we als maatschappij wel hoor, maar een ondernemer? Die wordt nog steeds geacht zelfredzaam te zijn.

En laat nu (mede geholpen door de crisis) het aantal ondernemers en dan met name de Zzp-ers, sinds 2005 verdrievoudigd zijn. Jawel, starten mogen ze wel, maar als ze niet succesvol zijn en zelfs financieel falen, dan trekken we onze handen ervan af. En dan constateer ik dus nu, 21 jaar verder na de start van mijn bedrijf, dat er helaas niet veel veranderd is in ons kikkerlandje qua veroordelend denken over de ondernemer die financieel heeft gefaald.

Daar waar je in de USA pas een echte ondernemer bent als je minimaal 2x onderuit bent gegaan (want dan heb je geleerd van je fouten!), wordt in Nederland de ondernemer nog te vaak met pek ingesmeerd en met veren bedekt. Je bent ofwel een oplichter als je failliet gaat of je bent een ongelooflijk slechte ondernemer.

Tsja, ben ik dan een soort Florence Nightingale die zich wil ontfermen over deze verstotenen? Nee, uiteraard niet en ben ook geen Robin Hood of Marie-Antoinette, maar ben misschien meer iets van een sociale regent. Eervol dan ook dat ik met een groot deel van de fCN-leden onlangs ben vereeuwigd op het fCN-Regentenportret in de prachtige Hermitage. Thx Merlin!

Is mijn droom na 21 jaar nu aan diggelen, aangezien het veroordelend denken nauwelijks is veranderd? Nee, integendeel! Doordat ik met mijn team (nu zo’n 60 medewerkers) de afgelopen jaren zo’n 30.000 ondernemers heb kunnen bijstaan, heb ik onwijs veel kennis en ervaring opgedaan over het financieel falen bij ondernemers. Hierdoor weet ik hoe belangrijk het is dat ondernemerschap wordt verankerd in ons onderwijs en dat ik middels mijn bestuurslidmaatschap van Stichting Jong Ondernemen mijn steentje kan bijdragen. Voorts dat vroegsignalering van (financiële) problemen essentieel is om zo vroeg mogelijk de oorzaken van financieel falen de kop in te drukken.

En gaaf dat ik hierdoor (in een luie Spaanse strandstoel) Stichting MKB Doorstart heb bedacht, tot uitvoering heb gebracht en inmiddels al zo’n 300 MKB-ondernemers vroegtijdig heb kunnen bijstaan. Maar uiteraard is er nog heel wat meer nodig om van Nederland niet alleen een start-up land te maken, maar vooral een ruimdenkend Doorstartland voor iedere ondernemer die het nodig heeft. Ik werp hiervoor graag een steen in onze fCN-vijver!

Mei 2015 als column verschenen op fCN-nl.com